Wytrzymałość psychiczna to cecha umysłu lub intelektu, która pomaga radzić sobie z presją i wyzwaniami. Wśród różnych elementów składających się na odporność psychiczną, kilka najważniejszych to: zdolność do skupienia się na zadaniu, motywacja do utrzymania się na szczycie oraz pewność siebie pozwalająca na pokonanie wszelkich przeszkód.
Wytrzymałość psychiczna to jakość umysłu lub intelektu
Wytrzymałość psychiczna (MT) to jakość umysłu lub intelektu, która umożliwia jednostce pokonanie przeszkód i osiągnięcie sukcesu w zawodach sportowych. Jest to również cecha wspólna dla kierowników i trenerów biznesowych. W ostatnich latach naukowcy badali znaczenie MT w różnych warunkach, w tym w miejscu pracy, edukacji i wojsku.
Kilka badań wykazało, że MT może być związany z szeregiem cech psychologicznych. Wyniki te mogą być wyjaśnione przez nie dzielone czynniki środowiskowe lub przez czynniki genetyczne. W szczególności badania wykazały, że MT koreluje z postawami wobec ryzyka fizycznego, pewnością siebie i fiksacją na celu.
W niedawnym badaniu sprawdzono związek między MT a motywacją. Stwierdzono, że osoby o wyższym poziomie MT częściej zgłaszały niższy poziom lęku przed rywalizacją. Zgłaszały również wyższy poziom motywacji, lepsze przejścia i silniejsze zaangażowanie.
Badania wykazały również, że MT koreluje z osobowością. W szczególności, MT pozytywnie korelował z pewnością siebie i postawą wobec ryzyka fizycznego. Nie było jednak jasne, czy cechy te są bezpośrednio związane z faktycznym podejmowaniem ryzyka.
Ponadto badania sugerują, że odporność psychiczna może być powiązana z odpornością. Odporność jest definiowana jako pozytywny proces adaptacyjny polegający na radzeniu sobie ze stresem. Co więcej, sportowcy z wyższym poziomem MT częściej niż ci z niższym MT stosowali strategie radzenia sobie skoncentrowane na problemie. Ten rodzaj strategii radzenia sobie zmniejsza dystres poprzez eliminację stresora.
Koncentracja uwagi
Podczas treningu sportowego wiele czynników wpływa na wynik. Jednym z nich jest koncentracja uwagi i odporność psychiczna. Pierwsza z nich obejmuje połączenie motywacji, orientacji i monitorowania konfliktu, aby pomóc sportowcom w utrzymaniu koncentracji na swoich celach.
W kilku badaniach badano koncentrację uwagi i jej wpływ na wyniki sportowe. W niektórych z nich wykorzystano różne cele, środki i sprzęt. Niektóre badały również różnice między początkującymi i doświadczonymi uczestnikami. Badacze mieli nadzieję na opracowanie ogólnych zasad na podstawie wyników.
Niektórzy badacze stosowali proste instrukcje w celu wywołania wewnętrznej koncentracji uwagi. Inni mierzyli produkcję siły w stosunku do tablicy sił. Wyniki sugerują, że koncentracja uwagi na odpowiednim mięśniu może zwiększyć aktywność.
Wykazano, że inne strategie koncentracji uwagi zwiększają wydajność, w tym koncentracja zewnętrzna. Skupienie to zapobiega ograniczeniu systemu motorycznego przez świadomą kontrolę poznawczą. Pomaga również ułatwić automatyczne procesy motoryczne.
Chociaż wewnętrzna koncentracja uwagi jest interesującą strategią, nie zawsze jest skuteczna. Jest często wykorzystywana w programach treningowych, których celem jest poprawa wzrostu mięśni. W konsekwencji może negatywnie wpływać na wydajność.
Zewnętrzna koncentracja uwagi, z drugiej strony, wykazała pewne pozytywne skutki dla wyników sportowych. Ten rodzaj uwagi jest przydatny podczas podnoszenia ciężarów, ponieważ pomaga promować automatyczne procesy motoryczne. Stwierdzono również, że ma pozytywny wpływ na ekonomię ruchu.
W związku z tym badacze wciąż badają korzyści płynące z zewnętrznego skupienia uwagi na wynikach sportowych. Ten rodzaj uwagi jest interpretowany w ramach Constrained Action Hypothesis.
Umiejętność radzenia sobie pod presją
Jeśli jesteś entuzjastą sportu, wiesz, że umiejętność radzenia sobie pod presją jest jedną z najważniejszych umiejętności psychologicznych dla sportowców. Sportowcy nie tylko muszą dobrze radzić sobie pod presją, ale także muszą radzić sobie w nieoczekiwanych sytuacjach.
Doskonałym sposobem na opanowanie presji, która może wpływać na wyniki, jest nauczenie się rozpoznawania znaków ostrzegawczych. Sportowcy mogą zastygnąć, stracić koncentrację lub zacząć martwić się o wynik meczu.
Jeśli chodzi o radzenie sobie z presją, istnieje wiele różnych metod i strategii. Niektóre z nich są bardziej skuteczne niż inne. Ważne jest, aby zrozumieć, które techniki są najbardziej skuteczne.
Przeprowadzono kilka badań, aby dowiedzieć się, które techniki są najbardziej przydatne do poprawy zdolności do działania pod presją. Niektóre z tych podejść wykorzystują metody poznawczo-behawioralne i są nauczane przez terapeutów. Inne interwencje są bardziej doświadczalne. Niezależnie od wybranej metody, najważniejsze jest to, że pomagają one doskonalić umiejętności radzenia sobie.
Wykorzystując projekt eksperymentalny, uczestnicy jednego z badań byli monitorowani dwukrotnie w punkcie wyjściowym, a następnie ponownie podczas wykonywania zadania pod presją. Na każdym z tych etapów otrzymywali pozycję z Fińskiego Inwentarza Umiejętności Radzenia Sobie z Zawodnikami (Finnish Athletic Coping Skills Inventory-28). Następnie ukończyli trening umiejętności umysłowych. Wyniki pokazały, że interwencja poprawiła wydajność pod presją.
W badaniu wykorzystano kilka technik, w tym wyobrażenia, siłę pozytywnego myślenia i umiejętność rozpoznawania “najgorszego, co może się zdarzyć”. Techniki te pomogły graczom poprawić swoje umiejętności w zakresie wykonywania kar.
Motywacja i pewność siebie
Pewność siebie jest warunkiem osiągnięcia sukcesu w wielu dziedzinach. Ten mechanizm motywacyjny został wielokrotnie wykazany w badaniach naukowych. Jednak związek między motywacją a wiarą w siebie jest skomplikowany.
Pewność siebie odnosi się do oceny własnych możliwości. Na to może mieć wpływ wiele czynników. Jest ona również związana z postrzeganiem siebie, wyznaczaniem celów i kontrolą działania.
Najlepszym sposobem na zbudowanie pewności siebie jest skupienie się na działaniach i celach związanych z wydajnością. Może to prowadzić do zwiększenia pewności siebie, a także wyższego poziomu motywacji. Podobnie, nagrody związane z wynikami mogą zwiększyć pewność siebie.
Aby to osiągnąć, należy zrozumieć podstawy motywacji i pewności siebie. Te dwa pojęcia są ze sobą ściśle powiązane i oddziałują na siebie w złożony sposób. Poza oczywistym wzmocnieniem pewności siebie, istnieje kilka innych metod, które można zastosować, aby zmaksymalizować prawdopodobieństwo sukcesu. Należą do nich samoregulacja, instrukcje i warunkowość nagród.
Kanfer i Bandura (1990b) przedstawili kompleksową teorię, która może być podstawą do opracowania programów motywacyjnych. W swoich badaniach odkryli cztery rodzaje informacji o zaufaniu: osiągnięcia, perswazję, doświadczenie zastępcze i stany fizjologiczne. Zidentyfikowali również najważniejsze z nich i odpowiadające im implikacje motywacyjne.
Chociaż wyniki korelacji nie dowodzą związku przyczynowego między ocenami pewności siebie a wynikami, to jednak dostarczają dowodów na istnienie takiej zależności. Jeśli atrybucja jest niewystarczająca lub jeśli jest przyćmiona przez efekty doświadczenia związanego z wykonaniem, efekty prawdopodobnie będą słabe. Niemniej jednak istnieje potrzeba przeprowadzenia większej liczby badań opartych na empirii, aby potwierdzić związek między wynikami a pewnością siebie.
Pozytywny self-talk i pozytywna wizualizacja to podstawy psychologii sportu
Nauka o psychologii sportu i wysiłku fizycznego jest rozwijającą się dziedziną. Pomimo jej rosnącej popularności, nadal istnieją różnice pomiędzy poszczególnymi podejściami do nauki psychologii sportu i ćwiczeń.
Na przykład, niektórzy psychologowie sportu patrzą na motywację z perspektywy psychofizjologicznej. Twierdzą oni, że najlepszym sposobem badania zachowań sportowych jest obserwacja procesów fizjologicznych w mózgu. Badacze ci zwykle oceniają aktywność mózgu i tętno.
Innym podejściem jest perspektywa sytuacyjna lub interakcyjna. Jest to przeciwieństwo poglądu skoncentrowanego na cechach. Twierdzi, że środowisko determinuje poziom motywacji. Czerpie z teorii społecznego uczenia się.
Motywację osoby można zdefiniować jako intensywność i kierunek wysiłku jednostki. Obejmuje ona ilość energii, jaką osoba poświęci w danej sytuacji. Jest to ściśle związane z poziomem pobudzenia jednostki. Zazwyczaj osoby wysoko pobudzone mają wyższe tętno i są aktywowane fizycznie.
Z kolei perspektywa fenomenologiczna twierdzi, że zachowanie osoby jest najlepiej zdeterminowane przez jej cechy osobowe. Ten pogląd jest dziś szczególnie popularny wśród psychologów sportu.
Istnieje również wielu psychologów sportu, którzy skupiają się na związku między lękiem a wydajnością. Opiera się to na założeniu, że lęk jest formą pobudzenia. Sportowiec może doświadczać stresu z wielu różnych powodów. Na przykład, jeśli doznał kontuzji lub jeśli jest niepewny swojej przyszłej kariery.
Przeprowadzono 14 badań dotyczących odporności psychicznej w wynikach sportowych
Odporność psychiczna to umiejętność, którą sportowcy mogą rozwijać. Może ona pomóc im zachować koncentrację i kontrolę w warunkach stresu. Umożliwia im również osiąganie celów w obliczu przeciwności. Rozwijanie odporności psychicznej może odbywać się w każdym wieku.
W kilku badaniach sprawdzono rolę odporności psychicznej w wynikach sportowych. Niektóre z nich zidentyfikowały różnice w zależności od dyscypliny sportu, podczas gdy inne badały korelacje pomiędzy odpornością psychiczną a wynikami.
W wielu badaniach sprawdzono efekty różnych metod wspierania odporności psychicznej u sportowców. Należą do nich wizualizacja, wyznaczanie celów i pozytywne myślenie. Wiele interwencji dotyczących odporności psychicznej ma na celu rozwój młodych sportowców.
Chociaż wiele badań dotyczyło związku pomiędzy odpornością psychiczną a wynikami sportowymi, większość z nich nie zagłębiła się w najskuteczniejsze sposoby jej budowania. Zaproponowano wiele czynników jako potencjalne czynniki napędzające MT: wiek zawodnika, jego cechy fizyczne i psychologiczne oraz środowisko.
Chociaż nie zakończono jeszcze najbardziej kompleksowego przeglądu literatury na temat odporności psychicznej w sporcie, opublikowano już kilka wartych uwagi badań. W szczególności Fourie i Potgieter (2001) oraz Ryan, R.M. (2003) badali związek pomiędzy odpornością psychiczną a wynikami sportowymi. Stwierdzili, że najbardziej powszechną cechą wśród elitarnych sportowców była zdolność do wytrwania pod presją.
Innym badaniem, w którym analizowano związek pomiędzy odpornością psychiczną a wynikami sportowymi było badanie Bebetsos (2006). Badanie to wykazało, że wyższy poziom odporności psychicznej był związany z lepszymi wynikami.
Podobne tematy